Αγαπητοί φίλοι και ομοπνεύματοι,

Όταν συγκεκριμενοποίησα ότι το κύριο Θέμα του 2ου Συνεδρίου Αρχαίων Θρησκειών θα ήταν η «Παράδοση και Ταυτότητα» δεν ήταν μια απλή διαισθητική αναλαμπή. Ήταν το αποτέλεσμα μιας μακράς μελέτης που έκανα πάνω στο φαινόμενο των αυτοαποκαλούμενων θρησκειών της Νέας Εποχής (New Age), -εφ΄ όσον έχουμε να κάνουμε με θρησκείες- και των συζητήσεων που έγιναν κατά τον χρόνο που πέρασε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα συζητήσεων (mailing list) του World Congress of Ethnic Religion, στο οποίο συμμετέχει και η κίνηση μας (σημείωση του Διιπετούς: πρόκειται για την κίνηση Tratidie του Βελγίου). Είμαι πεπεισμένος πως σε αυτές τις δυο λέξεις, «Παράδοση» και «Ταυτότητα», λέξεις που χρησιμοποιούνται και κακοποιούνται πολύ συχνά στις μέρες μας, βρίσκεται η ουσιαστική λύση στα αδιέξοδα της σύγχρονης κοινωνίας.

Πριν λίγο καιρό, κατά τη διάρκεια της τριμηνιαίας συνάντησής μας, υπήρξε μια διάλεξη που αφορούσε την αγνωστικιστική έννοια του Παγανισμού. Αρκετοί από εμάς θα τη θυμούνται ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της συνάντησής μας. Και οφείλω να παραδεχτώ ο λόγος ήταν «δαιμόνιος», πολύ καλά τεκμηριωμένος, και λογικά δομημένος. Θα μπορούσα να διακρίνω τον εαυτό μου στο μεγαλύτερο μέρος του. Παρ΄ όλα αυτά ένα σημείο με εξέπληξε πραγματικά. Ο ομιλητής κατέδειξε ότι το όνομα της ομάδας μας ήταν ορθά επιλεγμένο, και ότι χωρίς αμφιβολία δεν μπορούσε να συνδεθεί με τον ορισμό της «Παράδοσης» όπως τον χρησιμοποιούν οι λάτρεις των παραδόσεων όπως ο Luenon ή ο Evola. Έσφαλε πλήρως. Η «Παράδοση» όπως κατανοήθηκε πλήρως από την ομάδα εργασίας μας, ανταποκρινόταν απολύτως με το ρεύμα των παραδοσιαστών. Θα δώσω εδώ τον ορισμό όπως περιγράφεται στο «οι άνθρωποι ανάμεσα στα ερείπια».

«Στο αληθινό, ζωηρό της νόημα η παράδοση δεν αναπαριστά ένα τύπο παθητικής προσαρμογής έναντι του παρελθόντος, δεν είναι η αργή συνέχιση του παρελθόντος στο παρόν. Η παράδοση είναι κατ΄ ουσία μια μετά-ιστορική πραγματικότητα και την ίδια στιγμή μια δυναμική. Είναι μια γενική διαρθρωτική δύναμη, η οποία υπακούει σε αρχές που απευθύνονται σε μια υψηλότερη νομιμότητα- θα λέγαμε σε μια εκ των άνω αρχή- μια δύναμη, όμοια με το πνεύμα και τη ζωτικότητα που επηρεάζει πολλές γενιές με θεσμικά μέσα, νόμους και οργανωτικές μορφές διαφόρων ειδών. Θα ήταν θεμελιώδες σφάλμα να ταυτίσουμε ή να συγχύσουμε μερικές από τις οργανωτικές μορφές, οι οποίες λίγο-πολύ ανήκουν σ΄ ένα μακρινό περασμένο παρελθόν, με την ίδια την παράδοση.»
Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό ο ορισμός είναι αρκετά σαφής. Η παράδοση δεν είναι αυτό που θεωρείται στις μέρες μας λαϊκή-παράδοση (λαογραφία), ούτε και προσκόλληση σε εκφυλισμένους τύπους. Αντίθετα σημαίνει μια επιστροφή στο αρχέγονο που παρήγαγε αυτού τους τύπους και αυτή η αρχή -είτε το θέλουμε είτε όχι,- είναι μεταφυσική. Υπάρχουν οι αποκαλούμενοι νέο-παγανιστές, οι μετά-παγανιστές, (ή μεταμοντερνιστές) οι οποίοι θα υποβαθμίσουν σ΄ ένα υλικό επίπεδο, οτιδήποτε θα μπορούσε ν΄ αποκληθεί «μεταφυσικό», οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβατικό και οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι μέρος μιας άλλης υψηλότερης Τάξης. Λογικά σκεπτόμενοι θα δούμε ότι αυτό οφείλεται στην προσκόλληση του ρομαντισμού που κυριάρχησε τον 19ο Αιώνα, με την πανθεϊστική του θεώρηση. Αυτού του είδους η υποβάθμιση συνέβη μ΄ έναν τρόπο παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, οι ουμανιστές και οι μοραλιστές αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο: τον υποβιβάζουν σ΄ ένα ανθρώπινο και μόνο ανθρώπινο ον. Αλλά αυτή η υποβιβαστική στάση δεν είναι καινούργια. Ο Βoethious δήλωσε κάποτε ότι αν ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να μεταφέρει τον εαυτό του σε μεταφυσικά ύψη, τότε τον υποβιβάζει στην πιο πρωτόγονη κατάσταση. Ή με τα ίδια του τα λόγια: «Ανίκανος να πετύχει το επίπεδο ενός θεού, κάποιος γίνεται θηρίο».

Συνεπώς θα ήθελα να επιστρέψω στην ουσία της θρησκευτικής παράδοσης και να ξεκαθαρίσω με τις πολλές παρεξηγήσεις που αφορούν τον επονομαζόμενο «παγανισμό». Όταν έθεσα αξιωματικά ότι η ομάδα Traditie δεν ήταν απλά μια στάση ζωής, αλλά φορέας μιας πραγματικής θρησκείας, πολλοί διαφώνησαν πιστεύοντας ότι ήμουν έτοιμος να ιδρύσω κάποια νέα «εκκλησία». Ακόμη και σήμερα κάποιοι από εμάς έχουν αυτή την εσφαλμένη εντύπωση. Αποδοκιμάζω τις σύγχρονες παγανιστικές συζητήσεις την ατελείωτη αμπελοφιλοσοφία και σκέψη γύρω από τη φύση και την ολότητά της από τη μια, και τη μοχθηρή απόρριψη των μονοθεϊστικών θρησκειών από την άλλη. Κάτι που δεν ανακόπτει ούτε στο ελάχιστο την ανάγκη του «Θρησκεύεσθαι». Η μάχη ενάντια στις υπάρχουσες πραγματικότητες και νόρμες ήταν λίγο-πολύ μόδα και το βρίσκω ευτελές να ακολουθήσω το ρεύμα. Τελικά, απλά θα ενδυνάμωνα τον μηδενισμό και την κενολογία. Παρ΄ όλα αυτά δεν θέλω να εθελοτυφλώ στην κατάσταση που έγινε ανέντιμη λόγω της μονοπώλησης των θρησκευτικών συζητήσεων από τον Χριστιανισμό. Αλλά κατακρίνοντας μόνο δεν θα γεμίσει το κενό της χαμένης θρησκευτικής εμπειρίας. Από την άλλη πρέπει να αποδεσμευτούμε από την ηθικοποίηση και τον ευτελή συναισθηματισμό μέσα στα οποία έχει παγιδευτεί η θρησκευτική διανόηση. Και ο Rene Guenon είχε δίκιο όταν δήλωνε:

«Η θρησκεία είναι για τους περισσότερους ανθρώπους μονάχα ένα ζήτημα συναισθήματος χωρίς την παραμικρή πνευματική συνεκδοχή. Η θρησκεία συγχέεται με μια αόριστη αίσθηση θρησκευτικότητας, έχει υποβιβαστεί σε ένα και μόνο ηθικό δίδαγμα, ένας περιορίζει όσο το δυνατό περισσότερο το πλαίσιο του δόγματος -το οποίο είναι παρ΄ όλα αυτά θεμελιώδες- και του οποίου το υπόλοιπο, λογικά μπορεί να είναι μόνο η συνέπεια... Είναι καιρός να δειχθεί ότι μέσα στην έννοια της θρησκείας υπάρχει κάτι άλλο, από μια μορφή συναισθηματικής αφοσίωσης κάτι άλλο από μια μοραλιστική φαντασία ή από τις ευλογίες για πνεύματα εξασθενημένα από το μαρτύριο»

Ο καθένας θα παρατηρήσει ότι ακόμη πάρα πολλοί επονομαζόμενοι παγανιστές έχουν μόνο «μια αόριστη αίσθηση θρησκευτικότητας» και βλέπουν την θρησκεία σαν μια ζώνη του λυκόφωτος όπου κάποιος πρέπει να ψάξει στα τυφλά γι΄ αυτό με οποίο ταιριάζει, χωρίς πολλές υποχρεώσεις χωρίς καμία δέσμευση. Από την άλλη υπάρχουν επίσης και οι «παγανιστές του New Age» και οι «κυβερνοπαγανιστές». Μιλάνε συνεχώς για την «διεύρυνση της συνείδησης» και συγκρίνουν αυτή την αναζήτηση με τα παραισθησιογόνα «φτιαξίματα» των ναρκομανών. Εμπνευσμένοι από τους mecanici του 18ου αιώνα μετέτρεψαν τον «Θεό» σε μνήμη RAM ενός μεγάλου υπολογιστή: Στην ψυχεδελική μουσική αναγνωρίζουν το καρδιοχτύπι της μάνας Γης και ο Dj  θεωρείται σαν ένας πραγματικός Σαμάνος. Τελικά, δεν έχει πλέον σημασία να βρίσκεσαι σε αυτή την πραγματικότητα, αλλά κάπου σε μια εικονική πραγματικότητα δημιουργημένη από μηχανήματα προβολής ή προγράμματα υπολογιστών. Με την ομάδα εργασίας Traditie προσπαθούμε να καταδείξουμε αυτή την καρικατούρα με το να προτάσσουμε κάποιες θεμελιώδεις αρχές για μια παραδοσιακή θρησκεία. Μια από αυτές τις θεμελιώδεις αρχές είναι η εθνικότητα, το να είσαι ριζωμένος, να είσαι κεντραρισμένος, να είσαι ενσωματωμένος. Η έννοια της «Εθνικής Θρησκείας» ορίστηκε από τον Dr. M. Strimska στο 1ο WCER ως εξής:

«Η θρησκεία η ριζωμένη σε ένα κοσμικό όραμα, σε μια μυθολογία, σε μια τελετουργικότητα και σε άλλες ιερές παραδόσεις μιας συγκεκριμένης περιοχής ή ενός συγκεκριμένου λαού. Σε κάποιες περιοχές μια εθνική θρησκεία είναι η αδιάκοπη συνέχιση παραδόσεων που πέρναγαν από γενιά σε γενιά. Σε άλλα μέρη όμως- όπου πληθώρα συνδέσεων με την φθαρμένη παράδοση χάθηκαν ή διεκόπησαν- μια εθνική θρησκεία είναι η έκφραση της φθαρμένης (χαμένης) παράδοσης της διαλεγμένης και μερικές φορές υιοθετημένης από έναν λαό με ισχυρό αίσθημα για μια τέτοια ιερή παράδοση, ανεξάρτητα της εθνικής ή φυλετικής του κληρονομιάς. Και στις δυο περιπτώσεις μια εθνική θρησκεία είναι βασισμένη σε, και εμπνευσμένη από ιερές παραδόσεις εγκαθιδρυμένες στο παρελθόν και μερικές φορές αλλαγμένες ή προσαρμοσμένες στις σύγχρονες ανάγκες των λαών σήμερα ή στο μέλλον.»

Και εδώ είναι που η έννοια της Παράδοσης συναντά το άλλο συστατικό του θέματος μας την Ταυτότητα. Τι είναι Ταυτότητα; Ποιο είναι το νόημα αυτή της λέξης στις τρέχουσες συζητήσεις; Και πως μπορεί να κατανοηθεί πρακτικά στο παρόν; Θυμάμαι  μια κάπως βλοσυρή συζήτηση με τον καθηγητή Rik Pinxten  επί την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του «Culturen Sterven Langzam» το οποίο πραγματεύεται το ζήτημα της ταυτότητας. Προσφάτως ανέπτυξε περαιτέρω την άποψη του και την εξέφρασε κατά την διάρκεια της ραδιοφωνική εκπομπής «Het Wereldbeeld» στο Radio 3 πριν περίπου δύο μήνες. Ο Pinxten δήλωσε ότι το θεμελιώδες σφάλμα στην αντίληψη περί της ταυτότητας μπορούσε να βρεθεί σ΄ ένα οντολογικό επίπεδο. Και για να το θέσω διαφορετικά ο καθηγητής απορρίπτει την ταυτότητα ως έκφανση του Είναι και υποστηρίζει αντίθετα μια δυναμική όψη. Σύμφωνα με αυτόν η ταυτότητα είναι το αποτέλεσμα διαρκών ανταλλαγών και γι αυτό δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Μια ενδιαφέρουσα δίχως άλλο προσέγγιση που όσον αφορά εμένα δεν παραμερίζεται έτσι απλά. Αν δεν ήταν το γεγονός -και εδώ ερχόμαστε στην ουσία της συζήτησης- ότι αυτή η δυναμική έχει υπερχρησιμοποιηθεί σε βαθμό που να προωθήσει την καθολική σχετικότητα της ταυτότητας.

Η ταυτότητα, αγαπητοί φίλοι, όντως έχει μια οντολογική και μια δυναμική πλευρά. Με βάση αυτή την άποψη ταιριάζει όπως το βούτυρο (ταυτότητα) στο ψωμί (παράδοση). Θυμηθείτε τον ορισμό: Η παράδοση είναι κατ΄ ουσία μια μετά-ιστορική πραγματικότητα και την ίδια στιγμή μια δυναμική. Ο άνθρωπος σχηματίζει μια συγκεκριμένη ταυτότητα μέσω της αντιπαράθεσης . Αντιπαράθεση με τρόπους σκέψης, αντιπαράθεση με κοινωνικά προβλήματα, αντιπαράθεση με όψεις της φύσης. Ο καθένας μπορεί να το παρατηρήσει. Ο τρόπος σκέψης η φιλοσόφισης ενός Ευρωπαίου διαφέρει ριζικά από αυτόν ενός Ναβάχο γιατί οι γλώσσες τους διαφέρουν. Ένας Ευρωπαίος θα έλεγε «Ο ουρανός είναι μπλε». Από την άλλη ένας Ναβάχο θα το διατύπωνε τελείως διαφορετικά: «Μπλεδίζει». Ένας κάτοικος της Ινδίας θα σκεφθεί σύμφωνα με όρους των λειτουργικών καστών με ένα θρησκευτικά μορφολογικό υπόστρωμα, ενώ οι Εβραίοι θα σκεφτούν σύμφωνα με φυλετικούς όρους με κάποιες παράξενες συμπαντικές πινελιές.

Η επιρροή που έχει το ηλιακό σύμβολο σε έναν Φλαμανδό θα διαφέρει ριζικά από την επιρροή που έχει σε έναν Άραβα. Στην Φλαμανδία ο ήλιος είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος -ανάμεσα σε δυο καταιγίδες- και εδώ συνδέεται με την ανάπτυξη. Στην αραβική επικράτεια ο ήλιος έχει έναν μάλλον καταστρεπτικό χαρακτήρα και είναι ταυτισμένος με την ξηρότητα και την στειρότητα.

Όντως η ταυτότητα έχει αναμφισβήτητα μια δυναμική πλευρά. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε από τους άλλους λαούς, πολιτισμούς, οικολογικούς κύκλους, εποχές, και τις άλλες πνευματικές ιδέες. Όλα τα ανωτέρω μας επηρεάζουν και ταυτόχρονα μας μορφοποιούν. Αλλά αυτό που δεν είναι εντελώς αναγνωρισμένο είναι το γεγονός πως κάποιος που προσπαθεί να ενσωματώσει αυτέ τις επιρροές πάντα θα ψάχνει για ένα κέντρο αναφοράς. Το βλέπουμε αυτό καθαρά με τους νησιώτες -όχι τόσο έντονα σήμερα λόγω της αυξανόμενης ικανότητας μεταφοράς. Αλλά οι νησιώτες όντως έχουν την παράξενη συνήθεια να αποχρωματίζουν αυτές τις επιρροές και να τις μετασχηματίζουν σε κάτι που τους είναι γνωστό, σε κάτι που είναι μέρος της φύσης τους. Όταν η ροή των πληροφοριών γίνεται τόσο ετερογενής και με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος ν΄ αδυνατεί να εξοικειωθεί με αυτή τότε μπορούμε να μιλάμε για αλλοτρίωση, απώλεια του εαυτού. Και παραθέτοντας ένα απόσπασμα του Boethious, για άλλη μια φορά:

«Το να μην αναγνωρίζεις πλέον τον εαυτό σου έρχεται στ΄ άλλα ζωντανά πλάσματα ως φυσικό τους γνώρισμα στον άνθρωπο έρχεται με το ξερίζωμα.»

Προσέξτε καλά τη λέξη που χρησιμοποιεί: Ξερίζωμα η αποκοπή από τη Γη, η κοπή των ριζών. Η αρχή της ταυτότητας μέσα στα αξιώματα των Asatru -αξιώματα τα οποία μας είναι θεμελιώδη ώστε να κατανοήσουμε την παραδοσιακή στάση ζωής- δεν μπορεί να ειδωθεί ξέχωρα από τον εγγεγραμμένο στον άνθρωπο Νόμο Laga, Orlog, Forlog. Η υψηλότερη αρχή ονομάζεται Τάξη που αναλογεί με τον Σανσκριτικό Opo Rita  (Κοσμική τάξη) ή με τον Περσικό Arta (Κοσμική τάξη). Εμείς όντας άνθρωποι, είμαστε μετά τους θεούς οι εκτελεστές αυτής της Τάξης. Η οποία έχει γραφτεί σε κάθε ξεχωριστό άτομο. Πέστε το Μοίρα ή Πρωτογενή Νόμο, δεν είναι εκεί το θέμα. Αυτός ο εγγεγραμμένος Νόμος είναι διαφορετικός για τον καθένα και έρχεται με την τοποθέτηση στο εδώ και τώρα, σ΄ αυτή την κουλτούρα, σ΄ αυτήν την εποχή σ΄ αυτήν την οικογένεια, σ΄ αυτό το κοινωνικό πλαίσιο. Αυτό είναι κάτι που δεν επιλέγουμε. Ριχνόμαστε σ΄ αυτήν τη ζωή. Ο Heidegger  θα μίλαγε γι αυτή την κατάσταση του «Da-Sein», του να είσαι εκεί. Και σύμφωνα με τα παλαιά διδάγματα των Asatru είναι ακριβώς εδώ- στην εκτέλεση της μοίρας κάποιου- που βρίσκεται η εκπλήρωση της πραγμάτωσης του καθενός. Θα προσπαθήσεις να εκπληρώσεις αυτό τον Εγγεγραμμένο Νόμο, αυτό το Θεϊκό Καθήκον ή για να το θέσω διαφορετικά: Θα εκπληρώσεις την ίδια σου Μοίρα. Αυτό είναι επίσης το αρχαίο ρητό Amor-fati,  η αγάπη για την μοίρα, η τραγική φύση των Ευρωπαϊκών φυλών.

Η Ταυτότητα και η Παράδοση επομένως μπορούν να ειδωθούν ως σκάλες για την επιστροφή, στον Εγγεγραμμένο Νόμο του καθενός, στην μοίρα του, στο καθήκον του στο εδώ και τώρα. Η Ταυτότητα και η επανολοκλήρωση της ατομικότητας σε κάποιον του δημιουργούν μια μορφή ανεξαρτησίας έναντι του έξω κόσμου και μια λαβή να αποφασίσει και να μορφοποιήσει αυτό τον έξω κόσμο σύμφωνα με την ίδια του τη φύση. Μέσα από την παράδοση από την άλλη, κάθε άτομο δημιουργεί νέες φόρμες, ξανά και ξανά, ώστε να συνδεθεί με την Ύψιστη Τάξη, την μεταφυσική αρχή. Η ομάδα Traditie δεν είναι λοιπόν μια εγκόσμια οργάνωση, αλλά μια με θρησκευτικό χαρακτήρα. Προσπαθεί να προσφέρει στα μέλη της τα θεμέλια ώστε να τους βοηθήσει να επανεκτίσουν την Ταυτότητά τους. Καταπολεμώντας την συνεχώς αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση που δεν προσφέρει οιοδήποτε κέντρο, η ομάδα εργασίας μας προσφέρει μια στενά δεμένη και οργανικά ανεπτυγμένη κοινωνία. Εσωστρεφή και αντανακλούμενη στον ίδιο της τον εαυτό ξανά και ξανά. Καταπολεμώντας μια ανεξέλεγκτη πλημμυρίδα πληροφοριών από παντού και πουθενά η ομάδα Traditie προσφέρει ένα περιορισμένο θρησκευτικό όραμα το οποίο είναι ικανό να μειώσει τη γένεση των πληροφοριών και να την μεταμορφώνει σε μια επανολοκληρούμενη πεμπτουσία. Καταπολεμώντας τις μονο-οπτικές, είτε είναι ο μονοθεϊσμός, ο πανθεϊσμός, η οποιαδήποτε μειωτικό όραμα, παραθέτουμε τον πολυθεϊσμό και μια πολυ-στρωματική πραγματικότητα.

Υπάρχει η ανάγκη μέσα μας, ακόμα από την παιδική μας ηλικία, να μην περιπλανώμαστε σαν το φτερό στον άνεμο από τη μια κουλτούρα στην άλλη, από το ένα πνευματικό μονοπάτι στο άλλο, αλλά παρατηρούμε με σεβασμό το ευρύ πνευματικό φάσμα, και είμαστε ευχαριστημένοι μι μια τέτοια μεγάλη ποικιλία, χωρίς ν΄ αφήνουμε το δικό μας πνευματικό μονοπάτι. Γι αυτό και η ομάδα Traditie θέλει να συνεργάζεται υπό συνθήκες σεβασμού, με τις άλλες οργανώσεις παραδοσιακών θρησκειών, αρκεί αυτές να είναι πράγματι ριζωμένες στις δικές του κουλτούρες. Οι φαντασιώσεις και οι πειραματισμοί σε θρησκευτικό επίπεδο είναι εντελώς ανάρμοστοι όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε ένα διαρκώς αυξανόμενο φανταστικό «Όλον», μέσα στο οποίο χάνει τον εαυτό του.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να τονίσω ότι η Wicca και ο Σαμανισμός θα μπορούσαν να είναι ενδιαφέρονται συστήματα αρκεί να αποκαθιστούν πραγματικά τους δεσμούς με τα Πάτρια. Η παγκοσμιότητα του New Age, είναι η πιο χοντροειδείς παρωδία των παραδοσιακών θρησκειών. Αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας πλήρως σε αυτά που δήλωσαν περίπου 500 εκπρόσωποι των Lakota, κατά των δυτικών  που νομίζουν ότι μπορούν να οικειοποιηθούν τις παραδόσεις των Αυτοχθόνων Αμερικανών χωρίς να ενοχληθούν. Η δήλωσή τους δεν αφήνει περιθώρια για άλλη ερμηνεία.

«Αφού υποφέραμε αρκετά από την ανείπωτη απρέπεια όπου οι πιο αγαπημένες μας τελετές και πνευματικές πράξεις βιάστηκαν, γελοιοποιήθηκαν και έγιναν αντικείμενο εμπορίας από μη Ινδιάνους «υποψήφιος» πωλητές, παραθρησκευτικούς, διαφημιστικά όρνεα και από τους «αυτοεξελιχθέντες» Σαμάνους του New Age και τους οπαδούς τους.

Και αφού οι ψευδο-θρησκευτικοί σύλλογοι σχηματίστηκαν για ν΄ απαλλάξουν ανθρώπους από τα λεφτά τους κάνοντας τους να συμμετέχουν σε αληθοφανείς πνευματικές τελετές* και σε προγράμματα «αναζήτησης οράματος».

Και αφού βλάσφημοι «Χοροί του Ήλιου» εκτελούνται για μη Ινδιάνους από αγύρτες και αρχηγούς παραθρησκειών που προάγουν τρομερές και παράλογες απομιμήσεις των ιερών τελετών του «Χορού του Ήλιου» των Lakota αποφασίσαμε τα παρακάτω:

Να καθιερώσουμε μηδενική ανεκτικότητα για οποιονδήποτε «λευκό Σαμάνο» ο οποίος όντας μη-Ινδιάνος νομίζει ότι έχει αποκτήσει εξουσιοδότηση από την κοινότητά μας για την οικειοποίηση του τελετουργικού μας μονοπατιού. Όλοι αυτοί οι πλαστικοί «μάγοι-γιατροί» είναι εχθροί των Lakota, Dakota και Nakota.

Προτρέπουμε όλους τους παραδοσιακούς λαούς. (Όλους τους αρχηγούς φυλών και όλες τις συμβουλευτικές επιτροπές της κυβέρνησης, όλων των ινδιάνικων Εθνών καθώς και όλες τις Εθνικές Ινδιάνικες Οργανώσεις). Υποστηρίξτε το αίτημά μας για έμμεσο τερματισμό αυτής της καταστροφικής εκμετάλλευσης των σεβαστών μας αμερικανινδιάνικων ιερών Παραδόσεων με άσκηση πίεσης μέσα από επίσημες ανακοινώσεις όπου αυτή η κατάχρηση απορρίπτει γιατί δεν είναι μόνο η πνευματική πρακτική των Lakota, Dakota και Nakota που βιάζεται συστηματικά.

Καλούμε τους Ινδιάνους αδελφούς και αδελφές μας να αντιδράσουν θαρραλέα και άμεσα σύμφωνα με την καθιερωμένη μας εκστρατεία έτσι ώστε η καταστροφή των Ιερών μας παραδόσεων να σταματήσει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι ύψιστο καθήκον μας ως Ινδιάνοι να διατηρήσουμε τις αγαπημένες μας παραδόσεις με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά και τα εγγόνια μας να μπορέσουν να επιβιώσουν και να βαδίσουν πάνω στο Ιερό Μονοπάτι που καθιερώθηκε από τον Δημιουργό μας για κάθε έναν από τους σεβαστούς μας λαούς.»

Είμαι πεπεισμένος, αγαπητοί φίλοι ότι ήρθε η στιγμή να συλλογιστούμε την λειτουργία της Παράδοσης στην σύγχρονη εποχή, του 21ου αιώνα. Από του παρόντος η ομάδα Traditie σας προσκαλεί να την υποστηρίξετε με όποιο τρόπο μπορείτε. Ο αγώνας μας είναι για την αναγέννηση στον καθένα μας του Ευρωπαiου ανθρώπου.

Kόνραντ Λόγκε

Πρόεδρος της Ομάδας Τraditie