ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΤΙ Η ΛΕΞΙΣ "ΑΠΑΤΕΩΝ"
ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΕΨΙΛΟΝ..
 

Σε όσους γνωρίζουμε, τουλάχιστον, κάποια βασικά πράγματα, είναι πολύ γνωστό ότι οι Ιουδαίοι και οι χριστιανοί χαρακτηρίζονται από μία ψυχοπαθολογική έλξη προς το παραμυθώδες, προς το μεσσιανικό και, εν γένει, προς κάθε τι που συντελεί στην άρση κάθε προσωπικής ευθύνης, ή λειτουργεί ως άριστο αγχολυτικό για τον τρόμο των εκατομμυρίων δούλων μπροστά στα αδυσώπητα απαιτούμενα της ανθρώπινης ελευθερίας.

Σε όσους γνωρίζουμε, είναι επίσης γενικά παραδεκτό ότι αυτή η ψυχοπαθολογία, αν μη τι άλλο, κερδίζει τουλάχιστον τον απέραντο θαυμασμό μας για την εκπληκτική της καπατσοσύνη να αυτο-αναπαράγεται διαρκώς και να πνίγει τα πάντα. Οι θλιβεροί και αντιανθρώπινοι Γαλιλαίοι, που εξέπλησσαν με την θεομανία και τον παραλογισμό τους τον Κέλσο, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Ιουλιανό, σήμερα εκπλήσσουν εμάς που επιμένουμε στις παλαιές καλές αρχές του συγκροτημένου και τεκμηριωμένου λόγου, αλλά και της πολιτκής αυτενέργειας, με εξωφρενικές θεωρίες, απίστευτες προφητείες και μύριες όσες άλλες τεχνικές εκτρελλάνσεως των μαζανθρώπων.

Οι τωρινές (δισ)χιλιαστικές εξαλλοσύνες των απανταχού Γαλιλαίων, παντελώς ανυπόστατες όπως άλλωστε και αυτή η ίδια η θρησκεία τους, εξαλλοσύνες βασισμένες πάνω σε μία κωμική χρονολογία που έχει το θράσος να κόβει στα δύο την αχανή ανθρώπινη Ιστορία, έρχεται με νοστράδαμους, καταστροφολογίες, ουφολογίες και μεσσιανισμούς, να ακυρώσει την έντονη στροφή αρκετών ατόμων, ομάδων ατόμων, ή και εθνών ακόμη, προς την αυτενέργεια, την αυτογνωσία και, κυρίως, τον Εθνισμό, που κυριολεκτικά πανικοβάλλει, ακόμη και ως ΜΗ άμεση προοπτική, την πάντα εύθραυστη Παγκόσμια Ιερουσαλήμ.

Μέσα στο παιγνίδι αυτό, εντάσσεται και η αρχιπαραμύθα των λεγομένων "Ε", που ξεκίνησε πριν από είκοσι και βάλε χρόνια, ως φαιδρή θεωρία περί κοσμοσκάφους.. "Σταγείρου Έψιλον" (!!) και στη συνέχεια, μέσω κάποιων πολύ γνωστών "προσωπικοτήτων", έφθασε σε εμάς ως ογκώδης τερατολογία που εγκλωβίζει αμέτρητους ημιμαθείς ή μεσσιανολάγνους, στην εγγυημένη απάθεια και παθητικότητα της εσαεί αναμονής κάποιων "εθνοσωτήρων" εξ ουρανού, εκ της έσω χθονός, ή από όπου αλλού θέλει να μάς τους φέρει η παραληρηματική πλέον πέννα των εψιλοπωλητών.

Κανείς δεν μπορεί ωστόσο να βοήθήσει κάποιον ανόητο στο να πάψει να είναι αυτό που είναι, και για αυτό, θα ήθελα να τονίσω ότι το μέγεθος της εψιλολαγνείας δεν πρέπει να πολυαπασχολεί τους πραγματικούς Έλληνες, αφού σε 10 - 20 χρόνια, τότε που οι Εθνικοί θα έχουμε αποφασιστικά σηκώσει το κεφάλι, πόσο μάλλον μετά από πολλές - πολλές δεκαετίες, κανείς δεν θα θυμάται καν τα ονόματα των "θεωρητικών" αυτής της απίθανης παρερμηνείας της ΑΛΗΘΙΝΗΣ και απτής ζωής. Όπως και δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει καθόλου το να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το πολυπληθές κοινό που ασπάζεται αυτές τις γελοιότητες, αλλά οφείλουμε, στο όνομα της λογικής επιχειρηματολογίας που πρωτοκαθιέρωσαν οι πρόγονοί μας, να το θεωρήσουμε αξιωματικά χαμένο για τον πραγματικό, τον εθνικό Ελληνισμό, που απαιτεί, όπως προείπαμε άλλωστε, επίπονη αυτενέργεια και αυστηρώς λογική συγκρότηση της σκέψεως και του λόγου.

Το χοντροκομμένο παραμύθι των "¨Εψιλον", μαζί με τα πιό "απογειωμένα" (και καλοπληρωμένα) πρόσφατα παρακλάδια του, που ξεδιάντροπα πλέον τολμούν να επιτίθενται κανονικά, όπως και οι παπάδες ομοϊδεάτες τους, στην Εθνική Ελληνική Θρησκεία (αποκαλώντας "σκοτεινές σεληνιακές οντότητες" τους εθνικούς μας Θεούς), είναι εξίσου ανάξιο για ν’ ασχοληθεί σοβαρά μαζί του ένας πραγματικός ¨Ελληνας, ένας Εθνικός Έλληνας, όσο ανάξιο είναι και το άλλο παραμύθι που πλέχτηκε, προ πολλών αιώνων, από τον σκοτεινό καταστροφέα των εθνών Σαούλ-Σαύλο, γύρω από τον γνωστό και μη εξαιρετέο και κατά τα πάτριά του περιτετμημένο  ραβί Τζεσουά.

Η χώρα μας, μία χώρα που κάποτε φωτοδοτούσε, είναι κυριολεκτικά υπό ξένη κατοχή, εδώ και 22 αιώνες, και δίχως Θρησκεία, Φιλοσοφία, Παιδεία και καθημερινό Έθος, εδώ και 16 περίπου αιώνες. Όσοι εξ ημών τυγχάνουμε αφυπνισμένοι και συνειδητοί, και δεν είμαστε και λίγοι για αυτό και έχουν άλλωστε παρανοήσει προσφάτως οι κατακτητές, αρνούμαστε κατηγορηματικώς να κάτσουμε, σαν αποβλακωμένοι τηλεδούλοι, και να περιμένουμε κάποιους ανύπαρκτους "εθνομεσσίες" να ευδοκίσουν να μας σώσουν. Στους, τουλάχιστον αφελείς, εψιλολάγνους και εψιλόπληκτους, κουνάμε αναγκαστικά το μαντήλι από μακριά και τους ευχόμεθα, μετά πολλού οίκτου και από βάθους καρδίας, καληνύχτα.

Βλάσης Γ. Ρασσιάς

Διιπετές, τεύχος 34, Μάρτιος "2000"